เรียกได้ว่าเป็นเรื่องราวที่มีคนต่างเข้ามาแสดงความคิดเห็นกันเป็นจำนวนมาก เมื่อเพจเฟซบุ๊ก เรื่องเล่าจากทางบ้าน โพสต์เล่าเหตุการณ์ของหนุ่มรายหนึ่ง หลังย้ายที่อยู่ใหม่ได้เพียง 10 กว่าวัน กลับได้ยินเสียงปริศนาต่างๆ จนต้องติดกล้องวงจรปิด

เพจเฟซบุ๊กโพสต์ข้อความระบุว่า ตั้งแต่ผมย้ายมาอยู่ที่นี่ เป็นเวลาสิบกว่าวัน ผมไม่เคยได้นอนเต็มตื่นหรือหลับฝันดีเลยสักคืน ทั้งๆที่พอตกกลางคืนไม่ทันดึก ที่นี่จะเงียบสงบ บางคืนผมหลับตา แต่จะรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงฝีเท้าใครเดินไปเดินมาตลอด บางคืนผมก็ได้ยินเสียงงึมงำเหมือนใครกำลังคุยกัน

ถึงผมจะลืมตามองลอดผ้าห่มที่คลุมโปงออกไปก็เจอแต่ความมืดมิด บางคืนผมทนไม่ได้ ถึงกับต้องเปิดไฟนอน และเสียบจอกล้องวงจรปิดเพื่อมองหาสาเหตุของสิ่งแปลกปลอมไปรอบทิศจากภายในห้องนอนของผม

ผมนอนที่ชั้นล่างคนเดียว หัวนอนผมนั้นติดทางขึ้นลงบันไดไปชั้นสอง ซึ่งไม่มีใครอยู่ และหลายครั้งผมสะดุ้งตื่นเพราะได้ยินเสียงใครเดินขึ้นบันไดเฉียดหัวผมไปโดยมีแค่ผนังห้องกั้นไว้

ในใจผมคิดอะไรมากมายในหัว มันมีแต่ผมที่อยู่ที่นี่ แล้วใครมาเดินขึ้นบันไดวะ ผมอยากจะเปิดประตูออกไปแต่ก็กลัวจึงได้แต่พึ่งกล้องวงจรปิด4ตัวเพื่อสังเกตการณ์เรื่องนอกห้องแต่ก็ไม่ได้อะไร เพราะจุดที่มาของเสียง มันไม่มีกล้องวงจรปิด

คืนนี้ผมตัดสินใจขึ้นมานอนที่ชั้นสอง ประตูห้องก็ล๊อคไม่ได้ ปิดสนิทก็ไม่ได้ เคยมีคนเล่าให้ผมฟังว่า ห้องด้านบนนี้เคยมีหญิงสาวคนหนึ่ง พักอยู่ เธอมีแฟนหนุ่มและมีเรื่องกัน จนฝ่ายชายพลั้งมือ แล้วผู้หญิงคนนั้นก็ เอ่อแค่ย้ายไปทำงานที่อื่น

ผมกำลังกึ่งหลับกึ่งตื่น จนตอนนี้ตีสามกว่าๆมีเสียงมาเป็นระยะๆสักพักเสียงลูกหมาร้องเอ๋งๆ คงจะมีพลังงานบางอย่างไปกระทบก้นมันเข้า

ผมนอนลืมตา พิจารณาข้างฝา เพดานในความมืดมิดไปรอบๆ ยิ่งเพ่งก็ยิ่งรู้สึกเหมือนเห็นว่ามีเงาอะไรบางอย่าง คล้ายผู้หญิงผมยาวอยู่ตรงผ้าม่าน

เลยถามไปเสียงเบาๆว่า นั่นใคร จะมาหลอกผมทำไม ผมมาทำงานอย่าหลอกผมเลย ผมจ้องมองต่อไปแต่ก็ไร้ผล เงานั้นยังอยู่ที่เดิม เหมือนจะได้ผล เพราะเงานั้นผลุบหายลงไปกับความมืดที่พื้นห้อง ผมยิ่งตกใจ เพราะตรงพื้นห้องมันมืดมาก ในหัวผมจินตนาการแล้วว่า คงจะมีอะไรบางอย่างกำลังจะคลานมาหาผมที่เท้าแน่ๆ

ผมผุดนั่งเอาหลังพิงผนังที่มุมห้อง จ้องมองจุดนั้นไม่ละสายตา ผมนึกขึ้นได้ว่าผมมีโทรศัพท์เลยเปิดหน้าจอแล้วฉายแสงออกไป สิ่งที่เห็นตรงจุดที่เงานั้นลงไป ปรากฏภาพกางเกงผมที่ปาไป วางทับอยู่บนผ้าเช็ดตัวอีกผืน ที่หล่นลงมากองที่พื้น

ผมนึกว่าตัวเองในใจไอ้ชิบหาย แค่ผ้าเช็ดตัวเอง ผมเบาใจและตอนนี้ก็นอนไม่หลับ เลยนอนพิมพ์เล่าเรื่องนี้อยู่ตอนนี้ แสงไฟจากจอโทรศัพท์ส่องใส่หน้าผม และก็ไม่รู้ว่าหน้า สุดท้้ายที่ไหนกำลังยื่นหน้าของมันเข้ามาใกล้ๆหน้าผมในตอนนี้ ผมกลัวไปหมดแล้ว สุดท้ายพอเห็นภาพชัดๆที่ผมสงสัยมาทั้งหมด แมวใครก็ไม่รู้

เรียบเรียง siamtopic